Alsof het nooit anders geweest is

Een van de wensen die gedurende mijn huizenzoektocht was ontstaan, was toch wel het hebben van een plunge pool. Geen groot zwembad, maar gewoon een waar je in de warme zomermaanden verkoeling in kan zoeken, een sangriaatje kan drinken en een beetje wegbubbelen. Deze lap grond bood hier de mogelijkheid toe. De afmetingen werden zorgvuldig gekozen, om te voorkomen dat het zou gaan verzakken. De tuin loopt namelijk onafgebakend stijl naar beneden. Maar er was ruimte genoeg voor een bescheiden badje. Maar als er een zwembad geplaatst wordt, groot of klein, er moet een pomp en een filter geïnstalleerd worden. Dus een kleine casita moest er ook naast komen om dit alles in kwijt te kunnen. In november werd uiteindelijk het zwembad en het terras opgeleverd. Op naar het volgende voorjaar!

Door naar project 3: een schuurtje. Ik had een beetje hoop gehad dat er nog wat ruimte overbleef in het huisje voor het zwembad equipment. Maar dat was krap en bovendien is het niet praktisch om al je spullen op je pomp te hebben liggen. Nog een schuurtje dan maar. De tuin biedt ruimte genoeg en bovendien breekt het zo lekker de lengte. De achterkant van de tuin verdient niet perse een schoonheidsprijs, dus als er dan nog iets gemaskeerd kan worden met een schattig wit schuurtje met mooie oude dakpannen, dan zou dat zeker niet misstaan. En dat bleek ook. Heel fijn om alle klusmaterialen, (wat verzamel je in een korte tijd een hoop, zoveel heb ik in Nederland niet eens), tuinmeubelen, een barbecue en kussens in op te kunnen bergen. 

Tussendoor werd trouwens ook nog de boel weer goed in de witte verf gezet. Wat helaas van korte duur was, toen in maart het zuiden van Spanje verrast werd door de calima; een zandstorm vanuit Afrika. Enkele dagen was de lucht in heel zuid Spanje oranje gekleurd. Eerst had het nog wel iets mystieks, maar toen het na een flinke regenbui zijn sporen liet zien, kon ik wel janken. Het prachtig wit geschilderde huis was bedekt met een laag oranje stof. Veelvuldig reinigen met een hoge drukspuit mocht iets baten, maar het bovendeel van het huis, wat niet van mij is en waar de buurman niet bij kon, zorgt tot op de dag van vandaag nog steeds voor een oranje spoor. Ook in het dorp (eigenlijk in alle witte dorpen in Andalusië) was er nog maar weinig 'pueblo blanco'. Een droevig gezicht, maar gelukkig zijn inmiddels een hoop eigenaren weer liters witte verf verder en kleurt het dorp bijna weer blanco. 

Op naar project nummer 4: het aanleggen van een tropische tuin. Ooit in mijn leven heb ik al eens een tuin gehad en toen al vond ik het fijn om daar zo af en toe eens in te werken. Verstand op nul en lekker onkruid wieden, een beetje schoffelen, je kent het wel ;-). In Nederland moet ik het doen met een balkon waar je net met 2 personen op kan zitten. Weinig ruimte om lekker op los te gaan. En aangezien hier zoveel fruit groeit, leek het me geweldig om daar ook wat mee te gaan doen. Via Facebook vond ik een fijn tuincentrum die mee konden denken in het ontwerp en ook de tuin konden aanleggen. In december bespraken we mijn wensen en in maart was het dan zover! In twee dagen tijd werd de tuin volgezet met planten, struiken en fruitbomen. Ook werd er een irrigatiesysteem aangelegd om te tuin te bewateren, ook als ik er zelf niet ben. 

Een aantal maanden verder, zijn alle planten in de tuin goed gegroeid. De meeste planten doen het super en heeft in de zomer al een hoop gebloeid. Zo stond de hibiscus er prachtig bij en ook de palmen groeien er op los. Bij aankomst in november hingen er zelfs 4 mandarijnen te shinen aan het boompje, wat eigenlijk het gewicht van de vruchten nog niet helemaal goed kan dragen. Behalve alle planten, is uiteraard ook het onkruid goed uit de grond gekomen. Maar ja, zo’n fijne bezigheid…;-)

Vanaf mijn laatste verblijf in november en nu in januari is het voor het eerst dat ik niet alleen maar bezig ben in en om het huis. Het is nu ook genieten van alles wat er de afgelopen maanden gebeurd is. Liggen in de hangmat, werken voor Lagom aan de tuintafel met uitzicht op de vallei, ’s avonds chillen op de bank met mijn Spaanse kat Pablo en vooral ook heel veel borrelen met de mensen die ik hier de afgelopen anderhalf jaar heb leren kennen. Ik heb hier de sport padel leren kennen en dat ik hiken in de bergen geweldig vindt. Ik ben nog meer gaan houden van rust, geen prikkels, geen afleiding. De momenten dat ik hier ben, krijgt mijn hoofd en mijn lijf rust. Er is nu eenmaal weinig afleiding en dat bevalt me wel. Als ik op zoek wil gaan naar wat meer leven, pak ik de auto en rij ik een paar dorpen verder of sjees ik de berg af naar mijn favo badplaats Torre del Mar. 

Maar niet alleen ik heb genoten van deze casita. Het afgelopen jaar is het huisje al meerdere keer verhuurd geweest. Van verblijven van een dag of 5 tot aan 6 weken. Ook voor de komend voorjaar staan er al weer een aantal reserveringen en vanaf eind maart zal ik zelf weer afreizen naar Sedella om er dan een langere periode te verblijven om het Spaanse leven eens wat langer te ervaren dan slechts een paar weken en staan mijn eerste workations op de planning.

Wil je weten wanneer La Casita Secreta nog wel beschikbaar is, bekijk dan hier de kalender. Of check de beschikbaarheid van Casa Torreta, want dat huis kocht ik dit voorjaar nog even tussendoor :-)

Liefs Sanne